پس در آتی چه‌گونه می بضاعت شکم های گرسنه میلیاردها نفر جمعیت رو به ازدیاد زمین را سیر کرد ؟ بدیهی می باشد که بشر می تواند با ترقی تکنولوژی، مقدار تولید در واحد سطح را ارتقاء دهد، البته به هر حال این ارتقاء ها، جوابگوی نیازها نخواهند بود .
در چندین ده سال اخیر آدم به این سود رسیده است که کشتاب ورزی می تواند تا حدی راه حل ساز باشد، چون با این خط مش می توان تولیدی بالاتر از محصول ها فعلی کشاورزی، دامپروری و صید را تامین کرد . همان نوع که قبلا اشاره شد، در کشتاب ورزی می بضاعت و توان از توانها و امکاناتی به کار گیری کرد که برای کشاورزی و دامپروری مناسب نیستند .
مرزو بوم ما با داشتن بیش از 2700 کیلومتر مرز آبی رنگ و منابع زیاد و قابل استفاده آبهای داخلی، که متاسفانه قسمت چشمگیری از آن فارغ از اینکه مورد استفاده برداری قرار گیرد، از مرزها بیرون می شود، می تواند جزو کشورهای اصلی عالم در قضیه کشتاب ورزی باشد .جالب اینکه ساخت آبزیان خوراکی در آبهای داخلی (آکو آکالچر)، و کشتاب ورزی دریایی می توانند در آتی ای نه چندان دور، با صید در دریاهای شمال و جنوب کشور، از لحاظ میزان رقابت کنند .
کشتاب ورزی دریایی اگر چه تا کنون در کشور‌ایران مسئله دقت کافی قرار نگرفته است، آینده زیاد خوبی برای آن پیش بینی می شود . موقعیت زیستی و تجهیزات مطلوب مو جود در سواحل شمالی و جنوبی مملکت و همچنین قابلیت و امکان استعمال از روشهای پرورش ماهی در داخل آبهای ساحلی و حتی آبهای به دور از ساحل به مدل ای است که بایستی بهترین برنامه ریزی ها برای بهره برداری هرچه بیشتر از این تجهیزات چهره گیرد .
رویش آبزیان دریایی علاوه بر این که باعث تامین قسمت چشمگیری از پروتئین حیوانی مورد نیاز می شود، به دلایل زیر دارای اهمیت و ارزش زیاد است: 1 . ذخایر بخش اعظمی از آبزیان دریایی، به ویژه ماهیان کف زی به اندازه زیادی کاهش یافته است و در بعضی موردها هم در درحال حاضر از فی مابین رفتن می‌باشد . برای خودداری از کاهش این ذخایر گران بها ملی و یا این که انقراض نسل آنها، می بایست از طریق انتشار مصنوعی، ساخت طفل ماهی، و رهاسازی آنها به آبهای طبیعی، مبادرت های اضطراری رخ گیرد .
2 . از نحوه ارتقا ساخت و ایجاد شغل ها جدید،فشار صید کاسته می شود .
3 . در سالیان اخیر هموطنان، شناخت بیشتری با غذاهای دریایی پیدا کرده اند .
با اعتنا به بها و اهمیت غذایی آن، مصرف سرانه ماهی هر سال ارتقا می یابد (مصرف سرانه ماهی عبارت است از توزیع عادلانه صید هر ساله میان جمعیت مرزوبوم و مقدار ماهی می‌باشد که هر ساله به هر نفر می رسد) 4 . تقاضای فرنگی برای خرید تولیدها دریایی پرورشی زیاد می‌باشد .
5 . غذاهای دریایی، در مقایسه با گوشت قرمز رنگ و چه بسا آبزیان پرورشی آب شیرین دارای بها غذایی بالایی می‌باشند .
اهمیت
فرهنگی - اقتصادی کشتاب ورزی آدم اول نیازهای غذایی خود را از نحوه شکار و جمع آوری مواد غذایی اطراف خویش تامین می کرد . بعدها صید ماهی هم با وسایل اولیه ابتدا شد . با عبور کرد زمان راه های خوب تر و توسعه یافته تری برای صید ابتکار شد و بشر توانست حاصل صید خویش را به جور های متعدد فرآوری، و به بخشها گوناگون ارسال کند . با ارتقاء جمعیت، نیازهای غذایی دولت ها متفاوت نیز ارتقا می یافت . به همین ادله بشر علاوه بر ارتقا ایجاد کشاورزی و دامداری، همواره در تکاپوی یافتن منابع نو ماهی و سایر آبزیان در دریاها بود .تا چند دهه قبلی با توجه به این که هنوز راه های خیلی امروزی صید ماهی ابتکار عمل نشده بود، ذخایر دریاها را هیچ دسته خطری تهدید نمی کرد . پاره ای پس از کاربرد رویکرد های پیشرفته صید، کارشناسان و محققان متوجه شدند که در صورتی‌که برنامه ریزی همه جانبه و محدودیت های منطقی در قضیه صید جهانی به کار نیاید، ذخایر دریاها ممکن هست دستخوش تغییرات ناگواری شوند . محاسبه های تمامی جانبه در این مورد آغاز شد و ضوابط جدید دریا، جایگزین قوانین قبل برای صید در آبهای آزاد و آبهای تحت زمینی شد . هرچند نشر و پرورش برخی از گونه های آبزیان در این بازه در پاره ای از کشورها معمول بود، با وجود این تعداد نوع های پرورشی و مناطق ایجاد و مصرف آنان نسبتا محدود بود . با کاهش صید بعضا از گونه های اصلی تجارتی ، از پاراگراف گونه های ماهی آزاد، ماهی قزل آلا، مار ماهی، سیم دریایی و میگو، و عدم عرضه کافی آن به بازار مصرف ، دقت کارشناسان در بسیاری از مناطق جهان به قابلیت نشر و رویش آن ها معطوف شد .همین دستور سبب ساز ترقی کشتاب ورزی در بخش ها مختلف دنیا شد .
بدیهی است با دقت به طبیعت عمل و چگونگی اجرا، ضوابط و قوانین مربوط به کشتاب ورزی در بخش اعظم مورد ها از نقطه نظر اقتصادی و به ویژه در کشورهای در حال توسعه، کشتاب ورزی با توجه به این هدفها انجام می گیرد: 1 .
خودکفایی هرچه بیشتر 2 .
تعادل تجارت ملی و میان المللی 3 .
کسب ارز بیشتر 4 .
تولید فعالیت به ویژه در بخش ها روستایی 5 .
بهبود تغذیه مردم 6 .
ارتقا درآمد