نرخ تبدیل نیتروژن و فسفر به وسیله میگو در این مطالعه درصد ۱۸ ۲۳-۹/ و۴/ درصد ۳۸ ۴۷ -۵/ ۶/ دربین دامنهای بترتیب نشان بخشید که دوچندان به اعداد ارائه شده بوسیله Pan و همکاران N, 34 .5–۴۲ .۳%; P, 15 .1–) وانامی میگوی برای) ۲۰۰۵) %۶ .۱۸ (نزدیک هست . با این حال، این ارقام بیشتر از نرخ تبدیل نیتروژن محل ورود (ناشی از طعام و کود) که دامنه آن /۸/ ۶-۱۷ ۱۲ درصد و نرخ تبدیل فسفر که ۵/۴-۷/۴ درصد در میگوی .P chinensis که توسط Tian و همکاران (۲۰۰۱ (گزارش گردیده بودند . در این مطالعه، نرخ تبدیل فسفر و نیتروژن غذای میگو در تیمارهای متفاوت یک پروسه مشابه نشان داد که در نسبت بالای تیلاپیا – میگو ( ۰/۰۵ و ۰۷۵ ۰ ( /و همینطور در تانک انفرادی تیمار نخستین اندک و کمترین آن در نرخ نسبتی ماهی – میگو ۰۷۵ ۰ /بدست آمد . فرآیند مشابهای برای نرخ رویش میگو مشاهده شوید . در این تجربه، نرخ تبدیل تیلاپیا برای فسفر نسبت به برای بترتیب ۰۸/۶ ۶۷/۷- و درصد ۱۰ ۲۴ -۵/ )۸/ بخش اعظم نیتروژن فسفر و نیتروژن) .بود Tian و همیاران (۲۰۰۱ (نرخ تبدیل اکثر فسفر نسبت به ۰۷/۶ ۱۱- ۰۴/ و درصد ۵۸/۲ ۹۰/۲- ) تیلاپیا ماهی برای نیتروژن بترتیب برای فسفر و نیتروژن ورودی) را در یک سیستم تعدادی کشته دربرگیرنده سه دسته موجود نشان دادند . این موضوع میتواند پیشنهادی باشد بر این ادعا که تیلاپیا بطور موثر، مازاد مواد مغذی در محیط کشت میگو را جذب میکند
زیرا تیلاپیا بخش اعظم فسفر و کمتر نیتروژن و میگو بر عکس بخش اعظم نیتروژن و کمتر فسفر را جذب مینمایند . با این حال، در مطالعه حاضر ، نرخ تبدیل نیتروژن زیتوده کل (میگو و ماهی) با ارتقاء ذخیره ماهی افزایش نیافت زیرا محتوای نیتروژن تیلاپیا بخش اعظم از میگو نبوده و مقدار افزایش کل زیتوده با ارتقا ذخیره تیلاپیا ارتقا نشان نداد . از طرف دیگر، نرخ تبدیل فسفر زیتوده کل در تیمارهای با تیلاپیا بدلیل آنکه محتوای فسفر تیلاپیا بیش از میگو است، بخش اعظم بود . چند فاکتور بر برگشت اقتصادی سرمایه مفید میباشد از جمله، بها بازار، هزینه غذا، هزینه بچه ماهی و پست لارو میگو، سیستم سرمایهگذاری و طریق هزینه کرد . آنالیزهای اقتصادی این مطالعه با تاکید غالب بر مال و ارزش بازار نسبت به بقیه هزینهها نظیر مدل سرمایهگذاری و شیوه هزینه کرد تاکید داشته که اینها در تمام تیمارها تقریباٌ ( T6-T2 (یکسان در لحاظ گرفته گردیده میباشد . با مقایسه تیمار اول ( تانک انفرادی با سیستم آب تعویضی) و بقیه تیمارها (تیمارهای سیستم مدار بسته ) مشخص و معلوم می گردد که هزینه سیستم مدار بسته بیش از سیستم آب تعویضی میباشد که ولی بدلیل به کار گیری از پمپاژ و هزینه مربوط به خرید طفل ماهی میباشد . با این وجود، درآمد خالص در هر دو سیستم اختلاف معنیداری با هم نداشتند . این نشان می دهد که سیستم کشت توام نمیتواند باعث کاهش سود و سودآوری کشت و رویش شود . همچنین TSS و TP در موقع برداشت فرآورده در تیمار در آغاز (در تانک انفرادی میگو) بیشتر از آنچه که در استانداردهای کیفیت آب مزارع میگو توصیه و تاکید گردیده بوده میباشد (۲۰۰۳, Boyd( . تراکم عمده تیلاپیا (T5 و T6 (در کشت توام میگو – ماهی نشان از برگشت اقتصادی کمتر (درآمد خالص و نسبت درآمد به هزینه) نسبت به سایر تیمارها دارااست که دلایل آن بترتیب ۱ ( مقدار کوچک میانگین میگو، ۲ (قیمت زیر تیلاپیا است . این موردها منجر شد تا درآمد کل کمتر ش .دو هر چند که جنس بالای تیلاپیا در تیمارهای پنج و شش بدست آمد . بهره مزرعه میگو و تیلاپیا در کشت چندگانه قبلا بوسیله Cordero-Martinez و همیاران ( ۲۰۰۴ (گزارش شده بود که نشان بخشید درآمد ناشی از کشت تیلاپیا آنقدر نمیباشد که موجب منفعت مزرعه گردد مخصوصاٌ وقتی درآمد ناشی از میگو کاهش یابد . بنابراین، از دید اقتصادی، نسبت بالای تیلاپیا – میگو در این مطالعه چندان مناسب نمی باشد . نتایج مطالعه حاضر نشان میدهد که درآمد خالص سیستم چرخشی فارغ از تیلاپیا (T2 (بیشترین ولی فارغ از اختلاف معنیدار آماری با سیستم آب تعویضی در تانک انفرادی میگو و تیمارهای با نسبت تحت تیلاپیا – . است/ ۰ ( ۰۲۵ ۰۱/۰ و ( میگو در این مطالعه معین شد که سیستم مدار بسته سبب بهبود ضریب تبدیل مواد مغذی در بازه زمانی برداشت محصول خواهد . شد تیلاپیا سوای تغذیه تصنعی و مصنوعی بدلیل تغذیه از مواد دفعی میگو و غذاهای ارگانیک ساخت شده در سیستم رویش یافت . اگر چه ضریب تبدیل فسفر با ارتقاء ذخیرهسازی تیلاپیا ارتقا نشان داد، ضریب تبدیل فسفر فرایند کاهشی نشان داد و نرخ رویش میگو هم کاهش یافت . دادههای آنالیز اقتصادی نشان اعطا کرد که درآمد خالص سیستم مدار بسته فارغ از تیلاپیا (T2 (بیشترین، اما بدون اختلاف معنیدار با تیمارهای با نسبت زیر ماهی – میگو ( ۰/۰۱ در تیمار سوم و ۰۲۵ ۰ /در تیمار چهارم) بود . درباره ی نرخ رویش میگو و تیلاپیا، ضریب تبدیل مواد مغذی و راندمان اقتصادی در یک سیستم کشت توام با نسبت ذیل تیلاپیا – میگو (نرخ و ۰/۰۱ ۰۲۵ ۰ ( /بسیار کارآ است . در این مطالعه، غذای مازاد میگو با نظارت کردن دورهای و تطبیق مقدار طعام به دستکم خود رسید . بنظر میرسد در مزارع تبارک مقیاس و تجاری، هزینه غذای مازاد مضاعف بیشتر از اندازه مطالعه شده در این پروژه باشد زیرا نظارت کردن اندازه مصرف غذا و تطبیق میزان خوراک یکسری بار در روز زیاد فراوان خواهد بود . بنابراین، نرخ تیلاپیا – میگو موثره قادر است اکثر از نرخ با صرفه ارائه شده در این پروژه باشد . با این وجود، بایستی اشاره نمود که نسبت ذخیرهسازی بالای تیلاپیا میتواند اثرات منفی بر رویش میگو داشته باشد که واجب می باشد در این خصوص مطالعات دیگری انجام شود .
فاضلاب
فعالیت خانجات متالوژی مثل : عمل منزل های ذوب آهن که از آب برای سا ختن ذغال کک استفاده می کنند ، بسیار اسیدی بوده ومواد سمّی فراوانی مانند : فنل ، سیا نوژن ، سرباره ، کک و جامدات مضاعف ریز محلول در خویش را وارد منا بع آبی‌رنگ کرده ،باعث تغیرات و مرگ ومیر ماهیان می شوند .
بطور
کلی کلّیه فاضلاب های صنعتی کارخانجات که از شیوه های زیاد وارد محیطهای آبی‌رنگ می شوند، در تراز اولیه منجر به تغیرات ،در پارا مترهای فیزیکوشیمیا ی آب گردیده باعث بروز خلل ها عدیدهایمی شوند .
دسته های گوناگون آبزیان وماهی ها ،دامنه های محدودی از این تغیرات را می توا نند تحمّل نما یند .
همینطور برای رویش وحفظ تندستی خویش به حد معینی از پارامتر هاِی مانند : پی .اچ جایگاه حرارت اکسیژن – مشقت و . . . . . نیاز دارند .
از بین این دست اندرکاران محیطی ، جایگاه حرارت اب و دامنه تغیرا ت آن مهم ترین نقش را در زندگی آبزیا ن داراست . بدلیل آنکه تمام کار های فیز یولوژیکی ماهیان ، اعم از تغذ یه ،رشد، انتشار ومقاومت در برابر بیماریها متأثر از آن می باشد . سازه بر این جایگاه حرارت آب از حیث کمّی وکیفی ، می بایست در دامنه مناسب ومورد نیاز آبزیان باشد .
بخش اعظم
کارخانجات مانند: کارخانه های ساخت انرژی الکتریکی ، از آب برای سرد کردن تأ سیسات خود به کار گیری می نمایند ،که فاضلاب این گونه کارخانجات دارای آبهای با سکو حرارت بالا میباشند . که افزایش سکو حرارت خویش نوعی آلودگی به حساب میآید .
چون این گونه فاضلابهای گرم وقتی وارد منا بع آبی میشوند ،باعث گرم شدن آبهای مسیر و خود آن منبع آبی میشوند .
این گرما سبب کاهش وزن مخصوص و ویسکوزیته آب میگردد، در نتیجه ظرفییت حمل اکسیژنی آن کاهش می یابد . یعنی آب زودتر به وضعیت اشباع رسیده و اکسیژن کمتری را برای رسیدن به حد اشباع قبول میکند . همینطور نسبت رسوب شدن در این جور آبها به شدّت ارتقاء می یابد ، تبخیر هم پرسرعت گردیده ،شوری افزایش پیدا می نماید . در این موقعیت عمده ماهیها وآبزیان در برابر این تغیرات در‌صورتی‌که هم جزیء باشد ، برخورد نشان عرضه میکنند . به عبارت دیگر در حالتی که این تغیرات قلیل اما دایمی باشد ، می تواند فون وفلور حیطه را تغیر دهد .
با توجّه به این که عمده آبزیان در منابع آبی با یک درجه حرارت معین ومخصوص به خودشان پرورش و تولید نظیر میکنند، در اثر این تغیرات ، ماهیها یا این که جلوتر از حد معمول تخم ریزی میکنند ، یا اینکه هیچوقت تخم ریزی نخواهند کرد .
از طرف دیگر لاروهای که زودتر بدنیا آمدند ،غذا بدست نیاورده ازبین خواهند رفف بدین ترتیب دراین شرا یط تعادل زندگی آبزیان به نیز خورده و پوشش آب به وسیله اجتماعات آبزی به کلی دگرگون میگردد . برخی آبزیان نظیر ماهیان سردآبیهم خیلی پر سرعت خیس به تراز مرگ ومیرمی رسند .
بدین ترتیب اکثر پس آبهای کارخانجات سبب می شوند که اجتماعات آبزی تغیر کرده ومواد غذای آب تغیرکند اکثر آنان سبب می شوند که اجتماعات آبزی تغیر کنند ومواد غذای آب تغیر کند .
گاهی وقت ها این تغیرات در دریا ودریاچه ها فراتر می شوند . یعنی سبب ساز تغیرات ساختمانی آب آنها می گردند .
بطوری که در این گونه آبها با شدّت به چنگ آوردن رسوب گذاری آلگها، مواد آلی ومعدنی رسوب پیدا می نمایند که تجزیه بی نقص آنها در کف باعث مسطح تر شدن بستر آن ها می شوند .در اثر این فرآیند رسوب گذاری لاروها وتخم آبزیان نابود می گردند . همچنین در بعضا از نقاط ارتفاع آب کاهش یافته وماهیان دیگر قوی نخواهند بود که در آنجا به زیست خود ادامه دهند .
پرورش گیاهان باتلاقی افزایش پیدا می نماید و بتدریج کل دریاچه به زمین باتلاقی مبدل میگردد . بنا براین در‌صورتی‌که از این تغیرات جلو گیر نشود .یعنی رسوبات از کف بیرون نشوند ،محیط آبی به مرداب باتلاقی مبدل خواهد شد . فلزات وتأثیر آلودگی آنها اثرات آلودگی برخی ازفلزات ( ناشی از حمل آنان درپس آبها ی صنعتی ) نظیر : مس ،سرب وجیوه شناخته شده میباشد . ولی اثرات بعضی از فلزات دیگر مانند: کرم ، کادمیم ، کبالت ،نیکل ، تماما مشحص نمی باشد . به این ترتیب وجود برخی از این مواد در گوشت ماهیها ،صدفها وغیره بعد از آن از مصرف آن توسط آدم ،ایجاد ناراحتیهای زیاد شدیدی می کند که می بایست از ورود این دسته آبهای صنعتی آلوده به محیطزیست آبزیان خودداری شود .
ماهی ها این فلزات را یا از نحوه برانشی ها جذب کرده ویا از شیوه تغذیه کردن وارد بدن خود میکنند .
بعضی از این مواد مثل متیل جیوه دربدن ماهیها آن گاه از تجمع ذخیره می شوند . مثلا مدل ماهی پیکرل حدود پنج جزو در میلیون (۵ppm ) جیوه وترکیبات آن را در خویش جمع و ذخیره می نماید . مصرف این دسته ماهیان توسط آدم ، به مرور بازه سبب کوری ، کرولالی و در آخر مرگ می شود .
ترکیبات سرب در آب از روش زئو پلانکتون ها جذب وسپس وارد زنجیرهء غذای آبزیان می شوند که به نوبهء خویش سمّی وبرای ماهیها ساخت نقص می کند ودر انسان سیستم عصبی را مختل و ماهیچه‌ها را شل می کند .مس وترکیبات آن در ماهیها وصدفها ، باعث سبز یا آبی شدن آنان می شوند . اندازه یک میکروگرم این ترکیبات برای آبزیان مرگ آور می باشد ودر غایت در انسان سبب ساز پیدایش مشکل‌ها دوچندان می گردند .
●
نتیجه گیری باتوجه به مطالب گفته شده در زمینه آثار مخرّب پس آبهای صنعتی ،که عمده آن ها آلودگی حرارتی تولید می نمایند . بایستی گذشته از ورود انها به اکو سیستمها ی مختلف آبی رنگ وایجاد هر دسته تغیرات ، از روش متدهای گو ناگون تصفیهء آب ( مهم ترین آنها تصفیه های بیو لوژیکی ) پاکسازی نخستین گردند .
*
بیماری نکروز آبششی : به طور بی آلایش و خلاصه ، بیماری نکروز آبششی در ماهیان ذیل تاثیر ارتقاء p .H و آمونیاک در آب هست که سبب مرگ ماهیان به ویژه در موقعیت متراکم می گردد . علامتها این بیماری با تورم آبشش استارت و در ادامه با دفع مواد لزج از آبشش ، اندک خونی و نکروز شدن تمامی آبشش و مرگ ماهی خاتمه می یابد . پرخونی شدید موضعی یار با تشکیل نقاط سیاه متمایل به بنفش بر روی آبشش در فرایند آغازین این بیماری مشهود بوده که بعد از آن با تورم و دفع مواد لزج یار می شود . از دیگر آرم های آن می بضاعت به ظواهر شدن ناگهانی دانه های سیاه با لکه های مرمری در همگی تن ، خونریزی از باله ها ، ارتقاء تواتر تنفس ، تغییر و تحول در طرز شنا و قرار به چنگ آوردن به پهلو و نهایتا مرگ در حالت پیشرفته بیماری نکروز آبششی ، اشاره نمود .
مدیریت
، پیشگیری و درمان میزان مواد نیتروژن دار آب بایستی مرتبا پایش شوند . امروزه کیتهای زیادی برای این عمل در دسترس می باشد که شاید بهترین آن ها محصولات ساخته گردیده در کمپانی تترا باشد . در کنار این عمل ، در اختیار گرفتن دما و پی اچ آب هم از اهمیت بسیاری برخوردار میباشد .
رئیس در غذا دهی شاید با اهمیت ترین بخش پیشگیری از افزایش مواد زائد نیتروژن دار آب باشد . بیرون کردن به موقع غذاهای خورده نشده و موجودات زنده مرده مخزن ، چه ماهی و چه گیاه و یا حلزونها ، از دیگر اقداماتی هست که می بضاعت و توان در بخش مدیر مواد نیتروزن دار مطرح نمود .
نکته دیگر نا مرتب نکردن آکوآریوم است .
به خاطره داشته باشید که آبزی دان گلشن وحش نمی باشد ! بده بستان متناوب آب بر کاهش همه گونه های مواد ازت دار تاثیر داراست و در مواقع بروز مسمومیتها ، واضح میباشد که این ردوبدل در برهه زمانی های زمانی کوتاه خیس و مقادیر حجمی بیشتر بایستی اعمال شود .
در مسئله چاره ای برای ارتقاء مقدار نیتریت در آبزی دانهای آب شیرین ، گاهی توصیه می شود که از نمک به کار گیری شود ، به یاد داشته باشید که از نمک آکوآریوم یا این که دریا بایستی استفاده نمود و نه نمک خوراکی ، در موضوع آکوآریومها معمولا مقدار ۳۰ گرم ( دو قاشق خوراک خوری ) در ۱۰ لیتر آب و در مورد آبگینه ها ، ۳ کیلوگرم در ۱۰۰۰ لیتر سفارش می شود .
این راهکار معمولا چندان کارساز نیست زیرا اکثر گیاهان آبزی دانی و اکثری از ماهی ها به ویژه کوریدوراسها نسبت به نمک فراوان حیاتی هستند .
برای درمان بیماری خون قهوه ای ، نه صرفا قطع طعام دهی فراوان با فایده هست بلکه استفاده از نمک هم یکی دیگر از راهکارهاست . زیرا بخش کلرید نمک با نیتریت برای جذب از روش آبشش ماهی رقابت می نماید .
در بیماری نکروز آبششی ، در صورتیکه ماهیان آسیب دیده در روند اولیه در آب جدید و پی اچ ۷ حفظ شوند بهبود می یابند .
به کار گیری از فیلترهای زیستی ( و موادی نظیر سرامیک ، زئولیت و . . . ) امروزه اجتناب ناپذیر هست . تنها بایستی به خاطره داشت که در بهترین وضعیت ( از نظر دما و اکسیژن و فضا ) دست کم ۱۴ روز ارتفاع می کشد تا باکتریهای اثرگذار گفته گردیده فعال شده و به تراکم واجب برسند و این بازه با نزول دما به ۱۰ رتبه سانتی گراد به ۴ تا ۸ هفته ارتقا خواهد یافت .